her anda yeni bir sınav. "bunu, bunu aştım, süperim, yerim ben beni!" derken tam, tam kutlamakla, kendine ve dünyaya gülmekle meşgulken kapın çalınıveriyor birden. "kim o?" demeye kalmadan tek kelimeyle yıkılıyor tüm "denge".
her anda yeni bir sınav. aştıkça aşasın geliyor neyse ki. kızmak, kırılmak artık. anda silişler, etkisini, izini yok edişler ve içinden çıkardığın anlamla hızlanarak devam edişler.
kendi içindeki kalıplarla savaşıyorsun unutma! en büyük kalıp da "o, bu, şu ne der?!". bu yüzden içinde sınırsızlaştığın her anda gardiyanlar belirecek "ge-çe-mez-sin!" diyen. onlara kızmadıkça, darılmadıkça, "nası ya?!" demedikçe, hatta şükretmeyi öğrendikçe yükseleceksin. bırak içindeki son tortular da onlardan yansısın suratına. bırak ve özgürleş artık. kimlikleri, beklentileri, isimleri, yüzleri sil. herkeste aynı ışığı gördükçe parlayacaksın. her anda özünü yaşadıkça bir olacaksın. destek arama boşuna dışarıda, dışarıdakilerin hepsi zaten içinde saklı!
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder