gücünü eline al

sözler..
kendime ve dışımdaki herkese.tutamadıkça ağırlaşan ve yakan yaralar açan.
kelimeler var bir de.
paslaşıyorum devamlı.
atıp tutuyorum.
dönüp de kendine bakınca insan.anlıyor ki boşuna.
kendi içinde oluşmadıkça o güzel denge, faydası yok kiminle ne kadar koştuğunun.
devamlı bir isyan, devamlı bir öfke bu hayat.
şimdiye kadar anladığım, tanımladığım anlamıyla hayat.
yıllar sonra yeni yeni fark ediyorum, bendeki asıl eksiği.değiştirmeye geldim ben, "düzelt"meye deyip durdum hep.
yeni yeni netleşiyor asıl sorun.
güvenin, sevginin, huzurun iki yüzlü anlamları, kendini kandırmanın tanımı yeni yeni ortaya çıkıyor.
gücünü eline al.
----------------------------------
en yakınına bile uzanıp dokunamadığın, her anında seninle nefes alana bile iki adımdan fazla yaklaşamadığın bir yerde, kafan hep kendini eleştirmekte, çekiştirmekte.
düzlüğe çıkmak?
tam da yolumu seçtim, rayına oturuyor her şey derken arkada sırayı bozuyor itişip kakışanlar.
daha yeni oturmuştunuz?
tüm olası sonuçları, benden talep edeceği tüm çabaları, gerektireceği tüm -sözde- özverileri kabul ettim sanarken çıkıyor dipte bile denmeyecek yüzey sorunları.
nerede tevekkül?
aslında ne kadar korku kirletmiş beni, ne kadar çok endişe var her anımda, bir de duruyorum diyorum orada burada.
ne durması???
durmak durağanlıkla özdeştir, oysa bu geriye doğru bir devinim. durduğun yerde zorlaştırmak işleri. durdukça geri devinmek.
nerede zaman?
devamlı bir talep, devamlı bir beklenti, en şükür insanı halimde bile ona, buna, kendime, hayata yüklediğim anlamlar.
bir baksan?
hayatımı endekslediğim, seçimlerimi yaparken kriter kabul ettiğim o renkli kağıtlar yatıyor yolumda boylu boyunca.
nereye koşuyorum?
benim sayıp sevdiğim, adını sezen koyduğum ne varsa, yarın kuş olup uçacak diyebilmeliyim her anda.
bağlı(mı)lar?
anda omurilik kararları vererek "iç sesi"mi dinliyorum. dönüp de aynaya bakınca da gördüklerime şaşıyorum.
kandırma artık!
çalışmalı, onu, bunu kafamda planlayıp sürekli notlar alarak değil. paniksiz, içten ve sabırlı düşünürek.


düşünerek!

-yazdıklarımın tam buraya aktaracakken silindiğini sanmak ve sonra silmeden hemen önce kopyalayabildiğimi fark etmek.
ne çok anlam!-