aç bilaç oturdum sofraya ve silip süpürdüm her şeyi. dahasını da yapardım belki. ama ya hayat çağırdı yanılsamalardan kaçtım ya da hayattan kaçıp yanılsamalara sığındım.
belki gerçekten sabırsızım, belki gerçekten hesapsızım.
eksik, algımda ve ellerimde/yüzümde. her anımdan/hareketimden yansıyıp her yöne dönüp gerisin geriye bana çarpıyor.
kısırdöngüleri özledi sanki canım, bağımlılık mı yarattı çözümsüzlük? peşimden kendimi getirdim diye mi böyle oldu? bırakmalı mıydım, öksüz/yalnız? kendime sarıldım diye mi oldu?
hayatım şaştı.
ben..
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder