acı da gerek

Umutla yıkıyorum kendimi her sabah
Morlara, turunculara boyuyorum
Uslanmaz bir iyimserlik geçiriyorum üstüme
Ve yanacağımı bile bile çıkıyorum yola
Parlak ışıklarla süslü Güneş Yolculuğu na

--------------

Devam lı kanatıyor içimi
Kurşun gibi ağır
Vıcık vıcık bir yara
Ne kabuk bağlıyor,
Ne acısı diniyor..

---------------

Boğuk çığlıklar duyuyorum sessizlikte
Halüsinasyon misali buğulu ve aldatıcı
İçim deliniyor sanıyorum

---------------

ps. fizik finali öncesi fiziksel acılarım ruhuma da mı yansıyor ne :)