Nereden başlamak lazım bilemeden giriyorum konuya.
Kendime şaşıyorum öncelikle, iyi mi kötü mü bilemediğim düzenli, planlı, programlı halime.
Nasıl bir keskin uçlu, sabit fikirli duygu dünyasıdır bu?
Hayata amuda kalkıp bakmaktı sanki dün-bugün yaptığım. Kapıdan çıkarken duyulan o derin üşengeçliğin her seferinde böyle güzel sonlanması ne mutlu. Belki zihinde paso kaçış ihtimalleri sıralamamakta yatıyor işin sırrı.
Mutluyum olm, darısı başına.
Pazar, Ekim 08, 2006
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
2 yorum:
ammmiiiiiinnnnnnnn
ben ???
Yorum Gönder