Kolaycacık halloldu işler, içimde bir rahatlık, bir huzur. İlk sene bitti, azıcık kaldı dedim. Sonra yol da gördüğüm herkesle tanışmak istedim. Çok komik, sanki hepsini zaten tanıyormuşum gibi ya da ne bileyim, kenarda oturan çocuğa rahatlıkla "e hangi kitabı okuyorsun bakayım?" diyebilecekmişim gibi. Yani yine geldi, oturdu yanıma Polyanna. İnsanlığa inancım yitmişti bir ara. Dedikodu, arkadan dönen dolaplar yaralıyordu. Şimdiyse uçtu gitti hepsi. Hem ben rusça piyano notalarına sahip bir insanım. Masaya çizdiğim piyanoda nota çalışacağım. Süperim süper.
Hepimiz adam olalım. Kaçırdığımız fırsatlara değil, sahip olduklarımızla, yarının getireceği süperötesi şeylere odaklanalım e mi?

Yakında ÇS günleri başlayacak hedef kitlem. Ve ben artık kusmuk notu mu yazarım, beynimdeki kısa devrenin etkisiyle direk alev mi alırım, bilemiyorum. Ama yazmak istiyorum artık. Birkaç "istiyorum" la beraber tipik sezen ukteleri listemize ekleyelim bu maddeyi. 100 bininci kez.

Hayat güzel ama yeterince dolu değil dedi içimdeki ses hep bugün. Acayip bir herkesi kucaklama, içime içime sokma, cicii diye okşama hali. Okulda yürümekten aşındırdım lan yolları. Oha. Bir danışmanlarımın ikisi de çok cici lan. -Evet iki danışmanım var!-

Tamam bitti dağılın.