Eski bir dikiş makinasından yazıyorum bu yazıyı. Yazlıkta ilk gün macerası. Sabah 6.5ta biten dünün ardından zor bir sabah geçirmek ve sonunda 3e doğru ayılabilmek.
Tuhaf bir iç sevinç salgılıyorum. Tuhaf çünkü geceden sabaha uzayan sancılı zamanla yarış süreci ve sonunda emeklerin boşa çıkışı rahatlatıcı bir tedirginlik yarattı bende.
Doğa, bulutsuz mavi gökyüzü ve su, alabildiğine, hafifleten ve arındıran, biraz da gözleri yakan :P
Ruhumun sesini dinleme fırsatım olmadı henüz. Hala bir sürü iş var yetiştirilecek. Nasıl yapılacağının kılavuzu olmayan, ilk kez denenecek ve mümkünse zamanında ve tam bitirilecek tonla iş. Bir rahatım ki sorma. Dünya umrumda değil. Oy oy, bu zamanı sınırsız sanmaların da sonu gelecek işalla, hayırlısı bakalım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder