çok pis mat oldum lann

bugün çok sinirlendim. yarım saat yattım, geçti. sadece yattım, vuhuu.

buralar eskisi gibi değil. ne bileyim. bir kavram karmaşası, bir kendinden şüphe, bir varlığına anlam verememe haline kelime koşusu. "niye buradayım hala?" diyor bana dudağını büküp.

koşmak lazım. hem de çokk hızlı. insanlar benim yazacağım sözleri yazabilir her an, benim çekmek istediğim filmleri çekebilir. hatta ve hatta benim yazacağım kitabın farklı bölümlerini, birbirlerinden ve benden habersiz yazabilir. ammann tanrımm!

bir tuhafım biliyor musun? bir ağlayasım var. bugün resmen bir çift göz günü ilan edildiğinden değil sadece. hayatın geçip gittiğinin kocaman bir kanıtı da var önümde: finallere birkaç küçücük, kısacık gün kaldı! bitti bu yıl da. yani öss nin üzerinden resmen bir yıl geçmişken, dönüp bir bakasım geliyor geriye. hani ne kadar yol gittim, ne kadar hayal ettiğim yerdeyim falan. e baktım. bir - iki saniye sürdü.
ne hayal ettiğimi, kim olmak istediğimi bile unutturacak kadar halimden memnunum. arada ne kadar odunlaştığımı, kitap/gazete okumaz olduğumu, televizyon da izlemediğimden iyice mağara adamı çağdaşlığına eriştiğimi düşünüp düşünüp "ohaa!" desem de her an yeni be hala. hala keşfedecek tonla şey var bu yerde, bu şehirde. garip "bu şehir" demek. hala tam algılayamıyorum istanbuldan uzak olduğumu. tıpkı eylül 2005 te olduğu gibi -oha 2005 i düşünürdük lan küçükken, kocaman olacağız o zaman diye, ay ne komikk, kocaman mı oldum benn- zaman durdu ve ben bir tatil köyünde süper cici insanlar, süper cici fırsatlar ve her anı yeni hayallere götüren belirsizlikler içinde dolanıyorum.

"her şey çok bok, sinirlerim bozuk, böeaargg, diyen umut-özgül ikilisine inatla katılmıyorum. c den 0 aldım, yine de katılmıyorum. hoho süper olmuşum ben.