Dunden bugune Sezen haberleri

Merhabalar,

Uzun bir mail olacak. Simdiden haber vereyim hepinize :)


Dunden sonra hayatimdaki degisimleri keyifle izliyorum. Keyifle degisiyorum.

Yurt odasindaki arkadaslarima her ofladiklarinda gidip onlari opecegimi soyledim. Ranzanin ust katinda oturup ders calisirken de olsa inip opecegim sizi dedim. Daha az ofluyorlar artik, ama acaba opulmenin tadini alip daha cok ufleyip puflarlar mi diye dusundum yazarken :) Hemen bir de odul opucukler uygulamasina basliyorum. Sayilarini daha fazla tutayim ki, olumlu davranislarinda sevgiyi daha cok hissedip hep sevgide kalmak istesinler :)

Eskiden oncelikler belirlerdim kendime, mesela sinav var arkadaslarimla gorusmeyeyim bu hafta, bulasiklar biraz beklesin, aman dolap da dagiliversin. HAYIR. Cunku o zaman her erteledigim sey ilk siradaki onceligime giden yolda ziplayip onume cikiyordu. Her onume cikisinda, hem dikkatimi/odagimi dagitiyor, hem de aslinda onu o an yapmak istedigim gercegi kendimi kapana kisilmis, ilk siradaki onceligimi yapmaya mecbur kalmis hissettiriyordu. Bu yuzden hedeflerime ulasmak dunyanin en zor seyi haline geliyordu. Zaten ertelediklerimi aninda yapmak, zihnime her geldiklerinde onlari kovalamaktan daha kolaymis. Boylece zihnim, kalbim, bedenim her anda huzurlu ve mutlu kalabiliyor artik. Cunku onu saga, sola ceken kucuk sesler yok. Hem zaten ertelediklerim birikip son noktaya gelince, onlarin baskisina dayanamayip yaptigim isi tumden birakarak kaciyordum arkama bakmadan. O son nokta da giderek daha az ertelemeyle ulasilabilir hale geliyordu, kacis hizim artiyordu. Yani eninde sonunda engel yaratiyordum amacima odaklanmaya erteleme yoluyla calisarak. Cuma yazmayi dusunuyordum bu maili de, ama anladim ki anda yazmam ve paylasmam lazim.

Dun calismadan ciktigim andan itibaren “askim, canim, hayatim, tanrim sukurler olsun sana, iyi ki varsin, iyi ki oldurdun, sukurler olsun, sana sevgime, tum sevgiye sukurler olsun, var olusa, alinan her nefese sukurler olsun....” seklinde uzayan, durmayan sukurleri ard arda siralayan bir haldeydim. (ki ben tanriya hic askim dememistim, cok zevkliymis!) Hatta oyle icimden gelerek yaptim ki bunu, gece saat 1 gibi fark ettim basladigim andan itibaren durmadigimi :) Hala ara ara sukurleri siralarken yakaliyorum kendimi, siralamadigimi fark ettigimdeyse hemen tanrinin kocaman sevgi dolu elini hissediyorum tum bedenimde. Tanri’ nin elinden tuttugumda her an, olumsuz ne kalabilir, ne beni yildirabilir, Tanri’ nin eli yahuuu, daha ote, daha buyuk nasil bir destek/garanti/guven/sevgi/mutluluk kaynagi olabilir diyorum. Cok sevdim ben bu goruntuyu/imgeyi/duyguyu.

Fark ettim ki ben okulda derslere girerken kendimi kucucuk yapip kimselere gorunmeyeyim, aman kimse bana bakmasin diyormusum. Degisik bir seyler bile giymiyormusum. Hep gecen seneden beri giydiklerimi giyiyormusum tekrar tekrar. Bugun donup donup bakan sinif arkadaslarimi gordum. Bir ortama girdigimde insanlarin beni fark ettiklerini hissettim. Bazen neyimi fark ettiklerini anlamak icin merakla, cogu zaman sevgi ve ilgiyle baktiklarini gordum. Ki ben ozellikle yolda bana bakilmasindan cok rahatsiz olurdum, kimseyle goz goze gelemezdim. (sebeplerine burada cok girmeyeyim ama en temeli zarar gormemek adina kendimi disaridan korumak ve risk almamak icin)

Kullandigim kelimelere dikkat eder oldum. Hep degistireyim, artik su olumsuz laflari benligimden tamamen atayim derdim. Ama hep dedikten sonra pisman olurdum. Artik kisiye bakmaksizin, anlar-anlamaz demeksizin herkese “cici (dedigim kisinin adi)” diyorum (sadece bir ornek tabii bu :) ). Herkese dediklerinin bendeki ilk yansimalariyla karsilik veriyorum. Icimden direk bir cevap geciyor cunku artik. Ne desem diye dusunmeme bile gerek yok. Karsimdakinin ahmet mi mehmet mi olduguna bakmama da gerek yok. O anda soylenmesi gereken soyleniyor. Anda durustlestim. Sunu soylemeliyim demiyorum. O anda agzimdan cikiyor. Sonra da ustune dusunmuyorum. Ahlaki/etik acidan ne dogru, ne ozume uygun diye dusunur, dogruyu arardim. Ben konustugum anda dogruyu yaratiyorum artik. Yaratilmis dogrularla isim kalmadi.

Ayni sekilde gecmiste soylediklerimi, nelere, nasil tepki verdigimi de dusunup hatirlamayi biraktim. Dun sizlere goz yaslari icinde neler anlattigimi, bir iki kisiye bahsetmem gerektigi icin soylemek disinda zihnimden gecirmeye gerek duymadim. Oradaki huzunden, acidan beslenmesin diye kimseye ve ozellikle kendime ayrintilardan bahsetmiyorum. Bitiriyorum. Bitmisle ne gurur duyuyorum, ne nasilini, nicinini sorguluyorum. Sukurler olsun -deyip geciyorum :)

Cunku GERCEKTEN anladim ki hepsi bir toz bulutuymus. GERCEKTEN icimde hissediyorum engelleri nasil da gozumde buyuterek asilmaz hale getirdigimi. Hemen ornegimi de vereyim mi :) Dun gelip gelmemekte cok kararsizdim. Yeni basladigim isteki ikinci toplu egitim ayni saatteydi. Ertesi gune yetismesi gereken 5 soruluk odevimin en kolay ilk sorusunu cozmek pazartesi gunu 7 saatimi almisti ve Cuma gunu sinavim vardi. Ve birkac kucuk aksilik daha. Calismadan dondum ve internete girdigimde gordum ki ertesi gune (bugune) olan odevim bir hafta sonraya ertelenmis :) Isteki egitimi kullanarak OSTIM e gitmemiz ve oradaki firmalara ogrendiklerimizi aktarmamiz gerekiyordu. Bugun ayni isteki arkadasimla karsilastim ve merhaba nasilsindan sonra ilk dedigi “OSTIM e iki makinaci olarak beraber gidelim mi?” oldu. Yanimda egitimi almis bir arkadasimla gitmek bilgileri direk pratige gecirerek ogrenmemi saglayacagi icin benim icin harika bir telafi sansi oldu.

Bir ornek daha: Gelecek hafta Ozgul gelecek, benimle beraber calismalara gelirdi gecen sene, bu seneyse Rusya’ da. Birkac gunlugune Ankara’ ya geliyor. Onu bir gun eksIk gormeme neden olacak, okulun senliklerinin bir gununu kacirmama sebebiyet verecek ve en onemlisi sonucu en dusuk gelen dersin ikinci sinavinin ertesi gunu olan bir sinavim daha ertelendi bugun. Sukurler olsun. Ertelenmelerinden sonra aldim bu iki haberi de. Hic caba harcamadim. Hayati kolaylikla deneyimledim. Onume cikan engellere gereksiz anlamlar, enerjiler yuklemeyi biraktim sadece.

Annemi ve babami arayip onlari cok sevdigimi soylemek istedim hep her Sali calismadan cikinca. Bir turlu yapamamistim. Bu sefer aradim. Tepkileri cok komikti :) Ama sevgiyi paylastik ve kampusun sokaklarinda “Seni cok cok cok seviyorum annecigim/babacigim” dedigim anda donup bakanlari hissetmek cok zevkliydi :) Dolmusta, takside siritan halimden de bahsetmis olayim arada :)



Asil soylemek istedigimse su:

Sukurler olsun Ayca ablayla tanistigim ilk gune, sukurler olsun Gunduz abinin hayatima girmesine, sukurler olsun Sali grubuna ilk katilma fikrini zihnimde tomurcuklandirana (zeynepppp), sukurler olsun karari alip uygulama cesaretime/kararliligima ve sukurler olsun aranizda oldugum her ana.

Sayenizde kendi kendime asmamin zaman alacagi engellerin gercekte "engel" olmadigini fark ettim. Sayenizde egomun oyunlarla kosteklemeye calistigi gelisimimi kaldigim yerden cok daha ileride devam ettiriyorum. Sayenizde konforlu ve guvenli bir sekilde gelisiyorum, ilerliyorum. Enerjimi daha verimli kullaniyor, hayati daha dolu yasiyorum. Mayis ayinin enerjilerini en icimde, en yogun sekilde hissediyorum.

Ve bana sukurler olsun yardim istedim, cekinmeden paylastim, her aninda dogru enerjide kaldim ve boylece anda bitirdim.

Anda bitmedigini fark ettirecek toz bulutlari cikarsa da onume her hangi bir konuyla ilgili, sadece ufleyecegim uzerlerine. Baktim kendi bildiklerim, uyguladiklarim zayif kaldi, elim kolum baglandi, hemen siz canlarima, parcalarima/butunlerime seslenecegim. Sunlar oldu, cozum benden kacti, saklandi, haydi onu sobeleyelim diyecegim.

Sukurler olsun bize!


Radyo Ashua’ nin ortaya ciktigi ana, baslamasina, ilerlemesine, gelismesine sukurler olsun. Biliyorum ki yolu aciktir, biliyorum ki benim kendim gerceklestirmeye calistigim degisimleri de hizlandirir, hatta simdiden hizlandirmistir. Sukurler olsun ki boyle bir olusumun daha ilk anlarindan itibaren hepimize dahil olma hakki taninmistir, o heyecani paylasip o destegi saglamisizdir. Devami da geliyor her anda. Haberini ilettigim tum yakinlarim sevincle karsiladiklarinda benim de sevincim katlaniyor. Sukurler olsun.

-Daha yazayimmmm miiii????-


Tanrının hep hep hep elinden tutan/tutacak olan, hepinize öpücük öpücük sarilan Sezen :)