Aylar geçmiş üzerinden son kez gözümden damlaları serbest bırakışımın. Peki bugün neden onları özgürlüğüne kavuşturayı seçtim dersin? Sorma sorma, anlatacak halim kalmadı zira.
Dergi tıkırında işliyor ey görünmez hedef kitlesi. Dersler fena ama hayat güzel.
Benim asıl diyeceğim, "4 yıldır bık bık yazıyorsun şu alemde, datama base ime koydun geçtin, bekle kurban seninle uğraşmayayım bir de şimdi" demesi bu yenilenmiş, zıpırlanmış blogger ın. Her yıl yeni blog açmak gibi bir tavra yanaşmadım hiç, adam gibi 3 yıl aynı adreste kaldıktan sonra tam yüzümü, içimi değiştirmişken yine taşındırtmayın beni.
"Zaten ayda yılda bir kusuyorsun -evet yazmak denmiyor son zamanlarda yaptığıma pek-, bir de böyle kaprisimsi hallere geçmeyelim şimdi lütfen" dediğini duyar gibiyim. Ah boşversene, ben ne dediğimi bilmez, ne yaptığımı anlamaz hallerdeyim. Sadece "o kadının" sokaktan geçen köpeğe bile öyle bağırmayacağına eminim. Bana koyan bunu perşembe günü yüzüne söylememeyi başarıp başaramayacağımın kaygısı.
Akıl ve fikir talep ediyorum yüksek mercilerden. Ellerinde birazcık kaldıysa, yüksek faiz oranlı bir kredi vermelerini umuyorum. İki haftacık daha. İki hafta.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder