ANLADIM!

Sonunda. Sürüne sürüne içimi kazıdıktan ve kendimi sınayıp durduktan sonra. Fark ettim. Bas bas karşımda bağıranlara şükürler olsun :) Sabrınıza ve kararlılığınıza :)

böl ve yönet

Yok, yok, sadece kendini. Kendi içindekileri. Beraberken çoklar çünkü ve ağır. Böl ve yönet. En kolayı.

Düşünceler konvoyu bu aralar korkularda durmaya başladı. garip rüyalar var 2 gündür hayatımda.
Bilinçaltının derinliklerinden geliyorlar. İşaret edip geri kaçıyorlar. Temizlenecek yüzler, duygular, olaylar getirip bırakıyorlar.

Suçlamalar ve koca bir saygısızlık var hayatımda. Bilmem kaç gündür. "Vardı"lığa terfi etti, edecek. İlk kez bu kadar sert çarpan kapılar var. Camı açık bıraktığını bilsen de, bu kadar gürültü çıkaracağını tahmin edemediğin. Bilsen de, bir umut ihtimal vermediğin. Ama çıktı o gürültü işte. Ruhumda yankılanıyor daha bir süre. Neden o cam o dakika açıldı, neden o kapı o kadar "kapı"? Sorular var şifreli, şifresiz.

Yine bir final dönemi, yine kelimeler zihnimden özgür. İlk kez bu kadar rahat ve sıkışıksız geçiyor bu dönem. Buna rağmen bol yüzleşmeli, temizlikli.

Farkındalık yolunda yeni güçler açılıyor yine. Bir hızlanma, bir ivmelenme. Tüm karşı duran dış etkenlerin üzerinden atlayıp hedefine koşan bir hal var içimde. Açılıp aydınlığa kavuşanlar, kırılıp dökülenler var üzerimden. Kırmakta yardımcı çekiçler de koşarak çıktılar hayatımdan. Artık uyum, kararlılık ve güç var. Karşısında kendini geri yansıtacak, dürten aynalara gerek duymayan, sınırları devamlı zorlanmayan. Sonunda gerçekten alınmaya başlanacak nefesler var.

Ama henüz ayağıma batmaması gereken kırıkları toplamaktayım. Kapının gürültüsünde gümbürtüye giden camları temizlemek gerek. Kutlama edasıyla ve bol güleryüzle geçse de, içeride fark edilmeyen kırıkların büyümemesi gerek.

Üretim sevdaları yine büyüyor içimde. Bu sefer gerçekten doğacaklara gebe. Hayata göz kırpıp kendi içinde dönüp dolanan değil, odağı yaşamak olandım çünkü. Bunu başardığım zamanlardaydım. Şükür yaratanlara, mümkün kılanlara.

Şimdi sorumluluklarla yüzleşme zamanı. İsyan edecek kadar bile zorlu değil üstelik. Benimki şımarıklık, biraz ilgi arsızlığı, biraz da arada vurulunca duymamayı becerebildiğimi yeni keşfedişimin etkisi.

İmgeler dünyası, durdukça gelişeceksin biliyorum. Çünkü kaynaklarımı artık içimde biriken öfkelerden almıyorum. Baksana akan sadece şükürler oluyor artık. İçimde büyümeyen, benden akıp giden öfkelere şükürler olsun.

Öperim, öptüm. OH Be!!!